Pjesë nga shkrimi i publicistit Arben Ahmeti i botuar në Gazeta10
Albini nuk mund të stigmatizohet si djali i Camës. Atij nuk i mungon autoriteti. As trimëria e qëndrueshmëria para, gjatë dhe paslufte.
As edukimi nuk i mungon, e as aftësia për ta shtrirë autoritetin në çdo institucion e kudo mes popullit.
Si rezultat i kësaj, ai u ngritë në mesin e partive serioze.
Si rezultat i kësaj, me 2022 sytë u drejtuan kah ai, shumë më fuqishëm se sa që i`u drejtuan atij plakut të fshatit para shumë vitesh.
Ngjashëm diçka si plaku, kryeministri aktual, po gjen vërejtje në secilin që e sfidon. Deputetët e tij, sipas Kurtit janë të mirë por jo të shkëlqyeshëm. Ministrat nuk janë shefa. Aktivistët janë lazdurar. Mediat po financohen nga Serbia. Opozita e korruptuar dhe shoqëria civile e paaftë.
Edhe në sytë e kryeministrit të gjithë mund të flasin mirë si studenti, por nuk kemi të drejtë.
Si rezultat edhe i kësaj, kryeministri ka filluar të mos flas shumë kohëve të fundit.
Oratori i dikurshëm ka filluar që para çdo sfide të përgjigjet me “nuk është punë për mua”.
Sikur Cama dikur.
Andaj nuk shfaqet në studio televizive dhe e nervozon çdo pyetje e secilit gazetar.
Sepse sipas logjikës së Camës, puna është e panevojshme.
Andaj kryeminstri që nuk punon ka filluar edhe të mos flasë.
Ikë nga studiot televizive. Ikë nga problemet e shëndetësisë duke e lënë për muaj të tërë pa ministër dikasterin. Ikë nga grevistët. Ikë nga përballja me Gjykatën Speciale. Ikë nga marrëveshja përfundimtare me Serbinë.
Dhe kur rastësisht pyetet, përgjigjen e vetme e ka: “Nuk është rezultat i imi, por i 20 vjetëve”.
Diçka sikur “s`asht punë për mu”.
Andaj në 2023 do të uroja që kryeministri të shkojë.
Të shkojë në QKUK e secilin spital të Kosovës për t`u përballur me problemin e ikjes së stafit.
Të shkojë në SBASHK e të përballet me pakënaqësite e punëtorëve.
Të shkojë në polici e të përballet me mungesat e tyre.
